Са звонкім смехам ручаіны...
RSS FeedСа звонкім смехам ручаіны
Імчалі, радасць несучы,
Свой смех пазычыўшы ў дзяўчыны
Пад ціхім клёнам уначы.
А вецер той, што неахвоча
Галінкі стылыя лічыў,
Падслухаў шэпт яе дзявочы —
З сабой забраў удалячынь.
Той смех і шэпт увесь, няйначай,
Тады ўзяла з сабой вясна.
Перад душой маёй юначай
Заўжды ў даўгу была яна.
Апошнiя водгукi
27 недель 6 часов назад
28 недель 11 часов назад
28 недель 6 дней назад
29 недель 10 часов назад
29 недель 2 дня назад
29 недель 3 дня назад
29 недель 3 дня назад
29 недель 3 дня назад
29 недель 3 дня назад
29 недель 3 дня назад