Вясновая кніга

RSS Feed
Сярэдняя: 3 (6 галасоў)

Вясна ў ядвабах, аксамітах
Прыйшла на пушчы і палі,
Зімы даношаную світу
Зняла з набраклае зямлі.

Прыйшла — і рэчка заспявала,
Успыхнуў, быццам свечка, куст...
Усё як ёсць пафарбавала
Пад свой зялёна-сіні густ.

Нібы хто жаўрукоў шархоткі
Прыбіў да неба-палатна,
На дрэвах пчол руплівых сходкі
Гудуць ад золку да цямна.

Пакінуўшы далёкі вырай,
Вярнуўся ўвесь птушыны рой,
I бусел, як ТУ-104,
Прымчаў аднойчы раніцой.

Працуючы ўвесь дзень з ахвотай,
Свой дом узвёў без малатка.
Забарабаніў белым шротам
У гляк бярозавік з латка.

Блішчаць пад сонцам баразёнкі,
А цішу трактар скалануў,
Як быццам першыя старонкі
Вясновай кнігі адгарнуў.

ВЯСЕННЯЕ ШЧАСЦЕ

Калi паводка усiх знясе
I снег апошнi ушчэнт расплавiць,
Мне будзе радасна у вадзе,
Якая хату мне заплавiць.

I адзiчэлы, i нямы,
Душой злаулю я венчык шчасця,
Якi не бачыу у зiмы,
Якi разломвалi на часткi...

Цяпер вiтаць мне сiнi свет!
Ляцець вадой у час адлiгi!
I не пакiнуць нават след
Ад самай тонкай, беднай крыгi!