СПАДЧЫНА

Зямля бярозавага гаю,
Блакiтных рэк, лясных азёр.
Цябе быць вечнай заклiнаю
I голас мой ляцiць да зор.

Птушыны лямант спазаранку,
Туман за пяты лiзне зноў.
I малака глячок на ганку
Ды звон балотных камароў.

Табе адной аддана сэрца,
Нас па жыццi ўдаль нясе.
Прыехаць хочацца, сагрэцца,
Як у дзiцячым добрым сне.

Прайсцi да леса па сцяжынцы,
Абняць за вёскай крыж стары.
I пакланiцца той галiнцы,
Што кране плечы на двары.

29.04.2013