Я іду...

RSS Feed
Сярэдняя: 5 (2 галасоў)
Сёння я незвычайна радасны,
Ну, не хлопец —
              усмешка адна:
Цеплынёю дваццаціградуснай
Абагрэла мяне вясна.
 
Люстры-лужыны
            проста ў вочы
Сотні сонцаў мне навялі.
I лягчэй,
          і прыемней крочыць
Па сырой, атагрэтай зямлі.
 
I паветра здаецца мядовым,
I нябёсы —
           чысцей і сіней.
Я іду — дваццацігадовы,
I дзяўчаты глядзяць на мяне.
 
I, напэўна, таму,
                 што рады я
Захапленню ў вачах дзяўчат,
Так пяшчотна спявае радыё,
Так свавольна звініць ручай.
 
А каб сум, як атрутны стронцый,
Супыняючы кроў, не лез,
Вось вазьму ў спадарожнікі сонца
I на ноч не пушчу за лес.
 
I з ягоным святлом непатушаным
Абыду ўвесь зямны прасцяг,
Незвычайна шчаслівы і ўзрушаны,
Перапоўнены прагай жыцця...