горад

RSS Feed

Вясна на плошчы Маякоўскага

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Вялікі горад
Высвеціла сонца,
“Высотак” шпілі
Зіхацяць над ім.
Хоць зрэдку
Сіверыць яшчэ
Блакітны
Паветра яснага
Бязмежны акіян.

Дублёнкі спяць
На вешалках ікластых.
Шарэе айсберг снегу
На двары.
Красуні
Зацягнуліся ў скуранкі,
Стрыгуць гарэзнымі вачыма
Дзецюкоў.

Відаць, шпакі шматлікія
На дрэвах
Спяваюць гімны
Сонцу і вясне…
Ды іх тут, як ні пніся,
Не пачуеш:
Раве,
Растузаны маторамі,
Сусвет.

Сатыраў маскі
Плачуць і смяюцца.
Змяя чаргі
Забэрсвае тэатр.
У ёй таўкуцца масквічы
Ад рана,
Каб праўдзе
Проста ў вочы паглядзець.

На люднай,
Гулкай,
Светлай Маякоўцы
Па-за паэта моцнаю спіной
У класіках
Нязбыўнага дзяцінства
З дзяцьмі заўзята скачуць
Іх бацькі.

Шырэй – усмешка людзям,
Ча-ла-ве-кам!..
Глыбей –
Крыніца шчырасці ў душы!
Надзеі
Птушанятамі ўзлятаюць,
У вырай радасці
Крылатыя імкнуць…

На малады пачатак мая

Яшчэ не ацэнена

Быў малады пачатак мая,
Чаромха ехала ў трамваі,
Перапавітая ў газету,
З таго,
Дзе ўсё жывое,
Свету
У свет бетону і жалеза
З таго,
Дзе хмель лясны шалее.

Яшчэ нахабнай быць не ўмела,
Азябла пахла і нямела.
Хацелася гукнуць чаромсе:
— Ты смела пахні, не саромейся,
Хай пасажыры ў веснім шале,
Як некалі дзяды ў кружале,
Забудуць нудную развагу,
Настрой даверыўшы размаху.

Чаромха! Пахам сум зрывай,
Хай, не падумаўшы, трамвай,
Як утрапёны, з рэек сыдзе
I з ходу ўрэжацца ў лясы,
Дзе
Нацёрлі пяткі сцежкам травы,
Дзе прысмак у кары гаркавы.
Дзе радасць нерасту на рэках.
Скажы, чаромха, што трымае
Сон пасажыраў у трамваі
I лязгатун-трамвай на рэйках?

Пачатак вясны

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Белай сцюжай дыхаюць Саяны,
Запакован Енісей у лёд.
На радзіме сонечнай Сар'яна
Пазбіралі пчолы першы мёд.

А у нас на дрэвах — срэбная луска:
Білі з хмары першыя фантаны.
Глоткі вуліц дождж прапаласкаў,
I яны рыкаюць апантана.

«Эх, узяўся б заўтра хоць бы лешчык», —
Трызняць рыбакі ў суботні дзень.
I на стадыён наш брат балельшчык
Вока прымяраць ужо ідзе.

Паставыя са свісткамі змоўклі,
Салаўі лятуць з далечыні...
Адкажыце, колькі новых вокнаў
Дзень вясновы ў Мінску адчыніў?

Девяцьсот яму, а ён цудоўны,
Навасёлаў будзе зноў вітаць.
На жыллёва-мікра-рай-будоўлі
Гмахі ёсць — паэтаў не відаць.

Пішуць пра маленства ды ажыну,
Хоць сто год у горадзе жывуць.
Што ім электронныя машыны —
Лапатным гадам паклоны б'юць.

Я і сам хвалююся не лішне:
Што, як верш запозна прагучыць?
Нібы той акцёр, што зноўку выйшаў
Кланяцца, калі ўжо зал маўчыць.