Пімен Панчанка

RSS Feed

А птушкі знікаюць...

Яшчэ не ацэнена

А птушкі знікаюць...
Не верце
Паклёпніцкім слухам такім.
На стомленых крылах праз вецер
Вяртаюцца з поўдня гракі.

Навошта у верш прывалок я
Вясёлае племя гракоў?
Па вушы, па вочы, па локці
Мяне засмактаў неспакой.

Мне блага з-за нейкіх падманаў,
I тупае злосць за сцяной.
Імгла сакавіцкім туманам
Стаіць між табою і мной.

I я ўжо бажуся: забуду
I нават у сне не прысню
Сваю дарагую зануду,
I праўду яе, і хлусню...

Пасля каламутных мяцеліц
Мы ўдвух ля акна памаўчым
I скажам: «Гракі прыляцелі...»
Саўрасаў, ты тут ні пры чым.

Вясновыя матывы

Яшчэ не ацэнена

Змыла сонца ўсюды снег іржавы,
Рамантуюць вуды рыбакі.
Як змяніўся горад, — разважаюць
Першыя вясновыя шпакі.

А начальства звоніць: «Слаба, слаба...
На кватэрным фронце — паднажаць!»
За чубы хапаюцца прарабы,
Лаюцца, па-зімняму дрыжаць.

Толькі знае крытык адмысловы,
Дзе там тэмпы добрыя узяць:
З незашклёных вокан, як з паштовак,
На вясну тынкоўшчыцы глядзяць.

Што ім да начальніцкай праборкі!
Закаханы ўсе тут да адной.
Ноччу ходзяць парамі ўсе зоркі,
А Палярнай зоркі не відно.

Хмураць бровы грозныя дэканы,
Ім трывогу цяжка утаіць:
Зблыталі студэнты нечакана,
Дзе Белград, дзе Белгарад стаіць.

Кружацца шпакі ля тэлевышкі,
Хочацца ім выступіць хутчэй.
А за Мінскім морам у зацішку
Сонца ўжо дыван зялёны тчэ.

Вясною

Яшчэ не ацэнена

Жылы дрэў напоўніліся сокам,
Ручаі імкнуцца да ракі.
Неба стала чыстым і высокім,
I пяюць вясёлыя шпакі.

Ўсё вясна старанна падлічыла,
Сонцам абагрэла кожны кут.
Паляўнічым прынясла дзічыны,
Рыбакам расчысціла раку.

Рыбы абудзіліся з застою,
А ваўкі халодныя насы
Узнялі на воблака густое
I спрабуюць ціха галасы.

На паляне ў светлым пералеску
Расцвілі налітыя расой
Сінія падснежныя пралескі
Пад аховай урачыстых хвой.

Я пакінуў хату, кінуў вершы,
Блукаю па лесе, як дзівак.
Мяне кліча ў госці друг мой лепшы —
Шэры дрозд, цудоўнейшы спявак.

Пах смалісты п'ю і не нап'юся,
I пад гром птушыных галасоў
Да бярозы белай прыхінуся, —
Буду прагна піць салодкі сок.

I тады нальецца цела сілай,
Гэтай сілы радасць зберагу,
Каб яна мяне перанасіла
Праз бяду, і ворагаў касіла,
I знішчала чорную тугу.

Усе аўтары