Пімен Панчанка

RSS Feed

А птушкі знікаюць...

Яшчэ не ацэнена

А птушкі знікаюць...
Не верце
Паклёпніцкім слухам такім.
На стомленых крылах праз вецер
Вяртаюцца з поўдня гракі.

Навошта у верш прывалок я
Вясёлае племя гракоў?
Па вушы, па вочы, па локці
Мяне засмактаў неспакой.

Мне блага з-за нейкіх падманаў,
I тупае злосць за сцяной.
Імгла сакавіцкім туманам
Стаіць між табою і мной.

I я ўжо бажуся: забуду
I нават у сне не прысню
Сваю дарагую зануду,
I праўду яе, і хлусню...

Пасля каламутных мяцеліц
Мы ўдвух ля акна памаўчым
I скажам: «Гракі прыляцелі...»
Саўрасаў, ты тут ні пры чым.

Вясновыя матывы

Яшчэ не ацэнена

Змыла сонца ўсюды снег іржавы,
Рамантуюць вуды рыбакі.
Як змяніўся горад, — разважаюць
Першыя вясновыя шпакі.

А начальства звоніць: «Слаба, слаба...
На кватэрным фронце — паднажаць!»
За чубы хапаюцца прарабы,
Лаюцца, па-зімняму дрыжаць.

Толькі знае крытык адмысловы,
Дзе там тэмпы добрыя узяць:
З незашклёных вокан, як з паштовак,
На вясну тынкоўшчыцы глядзяць.

Што ім да начальніцкай праборкі!
Закаханы ўсе тут да адной.
Ноччу ходзяць парамі ўсе зоркі,
А Палярнай зоркі не відно.

Хмураць бровы грозныя дэканы,
Ім трывогу цяжка утаіць:
Зблыталі студэнты нечакана,
Дзе Белград, дзе Белгарад стаіць.

Кружацца шпакі ля тэлевышкі,
Хочацца ім выступіць хутчэй.
А за Мінскім морам у зацішку
Сонца ўжо дыван зялёны тчэ.

Вясною

Яшчэ не ацэнена

Жылы дрэў напоўніліся сокам,
Ручаі імкнуцца да ракі.
Неба стала чыстым і высокім,
I пяюць вясёлыя шпакі.

Ўсё вясна старанна падлічыла,
Сонцам абагрэла кожны кут.
Паляўнічым прынясла дзічыны,
Рыбакам расчысціла раку.

Рыбы абудзіліся з застою,
А ваўкі халодныя насы
Узнялі на воблака густое
I спрабуюць ціха галасы.

На паляне ў светлым пералеску
Расцвілі налітыя расой
Сінія падснежныя пралескі
Пад аховай урачыстых хвой.

Я пакінуў хату, кінуў вершы,
Блукаю па лесе, як дзівак.
Мяне кліча ў госці друг мой лепшы —
Шэры дрозд, цудоўнейшы спявак.

Пах смалісты п'ю і не нап'юся,
I пад гром птушыных галасоў
Да бярозы белай прыхінуся, —
Буду прагна піць салодкі сок.

I тады нальецца цела сілай,
Гэтай сілы радасць зберагу,
Каб яна мяне перанасіла
Праз бяду, і ворагаў касіла,
I знішчала чорную тугу.

Усе аўтары

Аўтар невядомы
Грынь Лілія
Левітан Жанна
Стральцоў Міхась
Lazzaro
Дабравольская Ангеліна
Лойка Алег
Стрыжак Віктар
Абрамчук Тамара
Дзеружынскі Авяр’ян
Лось Еўдакія
Сцяцко Ілона
Аксёнчык Ніна
Дзюба Уладзімір
Лукашэвіч Станіслаў
Танк Максiм
Акулін Эдуард
Дзям'янава Таццяна
Лутава Ганна
Таўлай Валянцін
Арцёмаў Аляксей
Дубашынская Ірына
Мінкін Алег
Трус Паўлюк
Багдановіч Ірына
Дылюк Андрусь
Маркевіч Ірына
Турко Кастусь
Багдановіч Максім
Жуковіч Васіль
Марук Уладзімір
Усцінава Жанна
Барадулін Рыгор
Забалоцкая Людміла
Мацулевіч Алесь
Хадарэнка Ірына
Барысевіч Вольга
Законнікаў Сяргей
Мацулевіч Валера
Хвалей Яўген
Брандт Сяргей
Зуёнак Васіль
Мацяш Ніна
Хейлік Галіна
Броўка Пятрусь
Кірыенка Кастусь
Надольскі Павел
Цвірка Кастусь
Булаукіна Таццяна
Каліцька Наталля
Неўдах Лявон
Цвірка Таццяна
Бураўкін Генадзь
Караткевіч Уладзімір
Півуноў Юрась
Шабовіч Мікола
Вітка Васіль
Карцялёў Міхась
Палынскі Ігар
Шакола Пётр
Ветразь
Карцялёў. Міхась
Панчанка Пімен
Шаціла Віктар
Воранава Людміла
Касянкова Ірына
Пысін Аляксей
Шолахаў Дзмітрый
Вялюгін Анатоль
Кляўко Генадзь
Радзівончык Ніна
Шпіронак Дзяніс
Вярба Вера
Колас Якуб
Разанаў Алесь
Шушко Анатоль
Вярцінскі Анатоль
Кот Мікалай
Рай Ядвіга
Шылавец Надзея
Гілевіч Ніл
Кульбіцкі Сяргей
Руцкая Алена
Янішчыц Яўгенія
Гайдук Уладзімір
Куляшоў Аркадзь
Сіпакоў Янка
Янкоўскі Антон
Гардзейка Уладзімер
Купала Янка
Салтук Алег
Ярац Віктар
Гаўрусёў Сцяпан
Куратнік Дзмітрый
Самусенка Кацярына
Ярашонак Аксана
Грачанікаў Анатоль
Ліпчанская Ганна
Свірка Юрась
Яўменаў Леанід
Грушэцкі Алег
Лазіцкая Галіна
Спясівых Антось
Яцкоў Мікола