Алена Руцкая

Зноў закружыўся снег.
I на зялёнае голле,
I на ажыўшае поле
Сыплецца, сыплецца снег.

Шэры, маркотны дзень,
Хоць бы расінка блакіту.
Сумнай смугой спавіты
Гэты вясновы дзень.

Толькі звініць жаўрук,
Цёплым струменьчыкам песні
Грэе астыласць веснюю —
Гоніць зіму жаўрук.

А неспагаднасць людзей
Так ападае, здаецца,
Болем на цёплае сэрца,
Студзіць цяпло надзей.

Трэба хутчэй растапіць
Чэрствасць, як стынь вясновую.
Песенька жаўруковая
Ў сэрцы павінна жыць.