Васіль Зуёнак
RSS FeedМалюнак з вагоннага акна
Яшчэ вясна і мычыць, і целіцца,
А ўжо курыцу певень гуляць падкудыквае,
I ў падмаскоўным пасёлку Пяцеліна
Варона галінку нясе задыхана.
Такой парой...
Такой парой,
Калі, як цень снягоў,
На баравінах
Ландыш выпадае,
Калі вясна
Чакае і гукае,
Калі зязюля
Вечнасць абяцае
I дрозд
Ад песні
Галаву губляе, —
Мы ў лес пайшлі —
У май, нібыта ў рай...
Пайшлі,
А ці вярнуліся —
Не знаю.
Толькі ўспыхнуць у полі...
Толькі ўспыхнуць у полі
Рабацінкі праталін —
Б’ецца вырай у сэрца,
Як агонь навясны:
Салаўіная рэчка,
Салаўіны світанак,
Салаўіная памяць вясны...
Ды акно майго лёсу
Наглуха зачынена
З той зімы —
Акно заінелай турмы.
А турма — мая, не айчынная,
I за краты тут шлях прамы.
Тут не ходзяць з верай пазычанай,
Тут свой храм і свая турма.
У каханні, як у язычніцтве:
Адзінага бога няма.
Ці гудуць завірухі, ці плачуць адлігі
Тут у кожнага свой жаданы парог:
Колькі вернікаў —
Столькі рэлігій,
I свой —
У кожнага —
Бог.
Я прашу,
Я вымольваю літасці:
Адчыніся, акно, насустрач вясне!
Толькі бог чужы са мною не лічыцца,
А свайго не будзе ў мяне!..
Дагараюць у полі Рабацінкі праталін,
Выбягаюць пралескі
На ўзмежак лясны...
Салаўіная рэчка,
Салаўіны світанак,
Салаўіная памяць вясны...
Апошнiя водгукi
2 года 35 недель назад
2 года 36 недель назад
2 года 37 недель назад
2 года 37 недель назад
2 года 37 недель назад
2 года 37 недель назад
2 года 37 недель назад
2 года 37 недель назад
2 года 37 недель назад
2 года 37 недель назад