Міхась Стральцоў
RSS FeedМажорнае
Зноў вясна! —
прэч, адзежы зімы,
з цела, з душы, з учарашняй надзеі!
Вольны цяпер:
захачу —
горадам прарасту,
камяніцамі ў цёмнае неба.
Страпянуўся ад тупату ног,
ад крыку травы,
ад трызнення вады,
ад сп'янелага ветру,
што рвецца ў трамвайныя дзверы.
Стану смерчам рэклам,
стану ноччу і днём
і заложнікам першага грому.
Вольны цяпер! —
захачу —
над зімою паплачу.
Позніцца вясна
Лянівай сцяты прахалодай,
Нясмела абудзіўся клён.
Вясна з відочнай неахвотай
Ідзе у сонечны палон.
Дажджы за морамі паснулі,
На ветры петрае лаза.
Зіма у снегавай кашулі,
Глядзі, шчэ вернецца назад,
Каб раўчуковыя маршчыны
Зраўняць, каб сцішанай бядой
Пазначыць заўтра свіст шпачыны
I голас пліскі над вадой.
Незразумелае трыванне
Ва ўсёй прыродзе. Час нуды,
Развагі і супрацьстаяння
Нішчымнай хмары і вады.
Апошнiя водгукi
2 года 38 недель назад
2 года 39 недель назад
2 года 40 недель назад
2 года 40 недель назад
2 года 40 недель назад
2 года 40 недель назад
2 года 40 недель назад
2 года 40 недель назад
2 года 40 недель назад
2 года 40 недель назад