Анатоль Вялюгін

Па ярах сумётамі — белая чаромха.
Салаўі шалёныя б'юць на ўсе лады.
Заінела пер'е майскага чарота:
выветрыўшы неба,
ходзяць халады.

I заўсёды лепшая на світанку нашча
песня заспяваецца. Чуеш, малады,
як шуміць у белым бацькаўшчына наша.
Горла песні ранняй
лудзяць халады.

Суцяшае радыё: — У пачатку мая
на далёкай поўначы...
растаюць ільды...
Позні дым у садзе цёпла абдымае
белыя галінкі:
сёння халады.

Калыхацца галлю, кладкам угінацца;
на сцяжынах — шолахі лёгкае хады.
Ты са мной, шаленства яснага юнацтва,
спелы цвет чаромхі...
песня...
халады...