Таццяна Булаукіна

Гляжу у даль, чакаю
Я так вясны жадаю
Как былі крумкачы, пралескі
I сонейка у чыстым паднябессі

I гэта моцнае жаданне
Павінна рушыць свет у каханне
Павінна растапіць крыніцы
З якіх жыццё ракой імчыцца

Нават у небе усё наадварот
Там хмары робяць карагод
Хаваюць сонейка ад нас
Няхочуць нам вясну пушчаць

Але ж маё вясны жаданне
Мацней ад хмарау намагання
З палону выратуем сонца
I будзем жмурыцца бясконца.

ЖАДАЙЦЕ ЛЮДЗІ ШЧАСЦЕ БУДЗЕ