Уладзімер Гардзейка

RSS Feed

Дрэвы рукамі- галінамі

Сярэдняя: 4.5 (2 галасоў)

Дрэвы рукамі- галінамі
Неба імкнуцца абняць
У вышыні над далінамі
Птушкі на поўнач ляцяць

Неба – ты ўсіх аб’яднала
Купалам сінім сваім
Нам хіба гэтага мала
Што мы пад небам стаім?

Неба – усё, чым я дыхаю
Неба – усё, чым жыву
Гэтай вясновай адлігаю
Ў неба ўздымі галаву

Неба усіх робіць роўнымі
Неба ўсім шанец дае
I прамянямі няўлоунымі
Жывіць пачуцці мае

Неба увесну адметнае
Сінню глыбокай такой
Вось ад чаго мае беднае
Сэрца губляе спакой

30.03.2002

Красавiк

Сярэдняя: 5 (1 голас)

У жыццё, як раней, улюбёны
Я адкiнуў зiмы чарнавiк
Бо вярбы новай сукняй зялёнай
У вакно заглянуў красавiк

Уварваўся ён ветрам у хату
I вакно да сцяны адчынiў
Нагадаў мне адразу пра тату
Ён апошнiм ў жыццi яго быў…

Ён прынёс i другую мне звестку
Што вясна пераможа зiму
Як у попел агонь спалiць трэску
Я, канешне, паверыў яму

Красавiк – уздыхнуць гэтак вольна
Хiба ў маi мажлiва яшчэ
Не спяшайся, прашу, хай павольна
Водар твой ў маю душу цячэ

А на неба пацiху выходзiць
Як цытрыны шматок, маладзiк
Што ён робiць са мной, што ён робiць
Гэты дзiўны хлапчук-красавiк

Неба

Яшчэ не ацэнена

Дрэвы рукамi- галiнамi
Неба iмкнуцца абняць
У вышынi над далiнамi
Птушкi на поўнач ляцяць

Неба – ты ўсiх аб’яднала
Купалам сiнiм сваiм
Нам хiба гэтага мала
Што мы пад небам стаiм?

Неба – усё, чым я дыхаю
Неба – усё, чым жыву
Гэтай вясновай адлiгаю
Ў неба ўздымi галаву

Неба усiх робiць роўнымi
Неба ўсiм шанец дае
I прамянямi няўлоунымi
Жывiць пачуццi мае

Неба увесну адметнае
Сiнню глыбокай такой
Вось ад чаго мае беднае
Сэрца губляе спакой

Усе аўтары