Надзея Шылавец

RSS Feed

Вясна ў дарозе

Яшчэ не ацэнена

Яшчэ ўсюль навокал снег
Ляжыць, бы белая спадніца.
Сустрэць вясны прыемны смех
Ніяк не дасць зіма-царыца.

Бывае, промні сонца б’юць
У шкло акна ад спазаранку.
І з шумным звонам дзетвара
Ужо бяжыць гуляць на ганку.

Прыемна капае капель,
І снег, што быў, ужо падтаяў.
Нам чутны многіх птушак спеў,
У душы – зімовы лёд растаяў.

А сэрцу хочацца спяваць
Вясновы гімн: і ўдзень, і ўночы.
А сэрцу хочацца любіць,
Каханаму глядзець у вочы.

Першы гром

Яшчэ не ацэнена

Сабою сонца засланіўшы,
Размову хмары пачалі,
Што зіму доўгую, стаміўшы
Сугробы снега забралі.

Вятры ганяюць іх па небе,
Бо ўсе чакаюць гром з дажджом.
А хмарам спрэчка толькі трэба –
Не хочуць ладзіць з Перуном.

Злуецца бацька наш нябесны,
Што згоды з імі не знайшоў,
Паслаў за хмарамі здалечы,-
І неўзабаве дождж пайшоў.

Грымела моцна па акрузе,
Маланка бліскала ўначы,
Стаялі лужыны на лузе –
Напітак водны зберагчы.

Суціхла ў цемрачнай глушы,
Калі ўсе хмары ўплылі.
Ім лёгка стала на душы,
Пакінуўшы свой след зямлі.

Подых вясны

Яшчэ не ацэнена

Чароўны дзень вітае золак
І птушак гоман заліўны,
Трымценне тоненькіх галінак
На цёплым веснавым вятры.

А хмаркі носяцца па небе,
Бы ў прасторы караблі,
І не сумуюць больш па снезе –
Яны свабодны ад зімы.

Пачуўшы грому першы рокат,
Усе дзеці выбягуць з дамоў
Сустрэць вясны забаўны топат
І лёгкі подых туманоў.

Вясна прабудзіць усё жывое
Ад доўгай спячкі снегавой,
Зямля напоіць маладое
Карэнне змерзлае вадой.

Усе дрэвы зацвітуць у садах
Вясёлкавай прывабнасцю,
А свежасць і паветра пах
Напоўняць сэрца радасцю.

Усе аўтары